Nieuwe ontwikkelingen en LinkedIn

Kort geleden heb ik me aangesloten bij een LinkedIngroep voor en door mensen met autisme. Ik moet zeggen dat het me erg goed doet. Er zijn discussies over de nieuwste ontwikkelingen op het gebied van autisme en mensen helpen elkaar door het delen van hun ervaringsverhalen. Hier merk je weer, dat het ASS-spectrum zich zo verschillend kenmerkt in het leven van mensen, en dat mensen er ook verschillend mee omgaan. Neem bijvoorbeeld de discussie over het afschaffen van de woorden Asperger en PDD-NOS, zodat alles onder de noemer autisme samengevat zal worden en er meer geïndiceerd zal worden naar de ernst van de stoornis, gemeten aan de hand van een aantal kenmerken. Zo wordt een meer persoonlijke aanpak doorgevoerd. Op zich is dit niet een slechte ontwikkeling, binnen de groep insiders over autisme zou dit handiger zijn voor de behandeling. Toch is er een veel grotere groep outsiders, die bepaalde beelden heeft over autisme. Aangezien het autisme zich zo enorm verschillend laat zien, is het niet handig dit alles onder deze noemer samen te vatten. De naam Asperger zal een minder vertekend beeld laten zien van de persoon die ik ben, dan het woord autisme dat doet. Daarom ben ik bang, dat we door deze ontwikkeling met zijn allen erop achteruitgaan.

Over een andere ontwikkeling hoorde ik een aantal dagen geleden van mijn begeleidster. Na een tijdje bij Stumass gewoond te hebben, bouw je relaties op met je huisgenoten. Ik heb het meest met twee vrouwelijke huisgenoten, die nu echt vriendinnen van me zijn geworden. Deze twee huisgenoten studeren bijna af, en als je afstudeert, moet je van Stumass weg. Nu zijn er gelukkig nog enkele overgangsmaanden, waardoor je nog op zoek kunt naar iets anders. Er zijn daarna waarschijnlijk 2 opties: doorgaan naar IVA wonen, dat nu wordt opgezet door een vroegere begeleider van mij (die ik nu mis, aangezien hij echt heel gezellig was en goed was, in wat hij deed), of ambulant wonen met een groepje meiden. Maar nu de IC indicatie is afgeschaft en je een 2C indicatie nodig hebt om bij IVA te kunnen wonen (wat bijna onmogelijk is, aangezien een 2C nu al moeilijk te krijgen is), moet er zeer creatief omgegaan worden met de herindicatie. Toch verzekerde mijn begeleidster, dat er wel iets moest gaan veranderen. Als nu iedereen die ambulante begeleiding wil, zorg in natura aan moet vragen, gaat dit niet goed en moet de regering hier wel wat aan doen. Aangezien ik hier nog niet verder over ingelezen ben, zal ik hier nog geen verdere uitspraken over doen. Wel heb ik, nu ik bij Stumass woon, geleerd, gewoon rustig te blijven. Er zijn zoveel veranderingen, en sommigen worden wel eens teruggedraaid. Me er druk over maken heeft geen zin, we zien wel wat er komt...het duurt toch nog anderhalf jaar, en geloof me, in die tijd kan er veel veranderen! Ik zou het in ieder geval wel zien zitten om met de meiden samen in een huis te zitten!

Ik was nog een liedje vergeten, dus bij deze!


http://www.youtube.com/watch?v=AfMQ1hlv-j0

Zelfprofilering

Na een maand niet actief te zijn geweest op deze blog, heb ik toch weer iets om over te schrijven. Ik zit nu in het weekend voor het begin van alle (take home) tentamens, en werk aan mijn dossier voor de stagemodule van de stageminor. Nu vind ik dat een enorm moeilijk vak, aangezien ik totaal niet ben van het mezelf showen. Ik denk dat ik eerder het tegenovergestelde ben, enorm onzeker over wie ik ben en wat ik doe. En als je dan zo jezelf moet gaan boosten, voelt dat zo onnatuurlijk, dat ik blokkeer, alweer. Voor een opdracht heb ik mijn linked-in profiel bijgewerkt. En dan nu komt natuurlijk de keuze: hoeveel zet ik neer over mijn autisme? Altijd zal het in de professionele wereld een strijd zijn: als ik het niet vertel zal ik er geen hulp bij krijgen, maar als ik het te vroeg vertel kunnen mensen een vertekend beeld van mij krijgen. Toch kom ik er graag voor uit, voor mijn autisme. Het is namelijk iets dat mij gevormd heeft, en het uitleggen van hoe ik ben met mijn autisme kan anderen helpen, mij te begrijpen! Nu heb ik ook neergezet dat ik een blog over autisme schrijf en probeer ik me aan te sluiten bij groepen over autisme. Maar dit drukt me naar een splitsing, waarbij ik de keuze moet gaan maken: professioneler verder schrijven over mijn ervaringen, misschien daarbij meer mensen kunnen helpen en me beter kunnen profileren, maar daarbij alles moeten wissen/aanpassen, wat ik ooit al geschreven heb, of verder spuien ongegeneerd spuien over mijn dagelijks leven, maar dit proberen uit de professionele wereld te houden? Wat is de goede weg? Als jullie adviezen hebben, hoor ik het graag!

Nog even een gouwe ouwe :)

http://www.youtube.com/watch?v=3Nph6FjCHMc&feature=BFa&list=ULcc0WrQF_CUY

Mindfulness

Op een dag kwam mijn psychologe met het voorstel, de mindfulness cursus van de psychologenpraktijk te volgen. Ik kende al andere mensen die het aan het doen waren, en mijn begeleidsters waren er zeer enthousiast over. Vandaar dat ik dacht, laat ik het maar eens proberen! Ik heb voor de groepsvariant gekozen, aangezien de vorige cursus in groepsverband mij zeer aansprak. En ik ben erg blij dat ik daarvoor gekozen heb! De groep is enorm gezellig! Al gelijk de eerste bijeenkomst werd er veel met elkaar gekletst en konden we veel herkennen van elkaars leven: stress, drukte, alles goed willen doen, met je hoofd helemaal ergens anders zitten (al helemaal in de toekomst) en veel te weinig letten op je eigen leeftijd.

Het doel van mindfulness is eigenlijk aandacht voor het nu, en voor jezelf, waarbij je mild voor jezelf bent. Mijn eigen doel dat ik erbij nastreef is kwalitatieve ontspanning. De oefeningen die tot nu toe langs zijn gekomen zijn het met aandacht doen van een routine-activiteit, het letten op de ademhaling (20 min), het doen van een bodyscan (30 min) waarbij je je aandacht richt op je lichaam, en het opschrijven van prettige gebeurtenissen met daarbij wat je er nu eigenlijk van kan leren.

Tot nu toe heb ik echt zeer positieve ervaringen met deze training. Ik merk dat bij de bodyscan de stress er stap voor stap uittrekt en dat ik meer kan genieten van Gods schepping en hoe Hij voor mij zorgt zonder na te denken: wat gaat er in de toekomst gebeuren? Daarom wil ik jullie ook allemaal deze training aanraden!

Nog even een leuk liedje van SPICA, voor mij de rookie van het jaar ;)

http://www.youtube.com/watch?v=eQI9YXQVi8w

De eerste uniweek

Hier had ik al een tijdje in angst naar uitgekeken: de eerste uniweek van dit jaar. Na vele mails naar docenten te hebben gestuurd met de vraag om meer informatie, had ik er nog steeds geen vertrouwen in. De boeken waren er nog niet allemaal, nieuwe eerstejaars, nieuwe andere klasgenoten, nieuwe gebouwen en natuurlijk nieuwe docenten. Maar toch, vorige dinsdag was het zover, de eerste les: stageminor workshop 1. Deze ging over zelfontplooiing: wat een feest van herkenning! Dit doe ik toch al jaren bij Stumass, dus dit is een mooi, makkelijk begin van het jaar. Ook een positieve verassing was de docente: ze was enorm lief en geïnteresseerd, dat kan al enorm schelen. Maar de grootste verrassing kwam van een meisje in de klas. Toen ik in de klas binnenkwam, was het duidelijk: zelfverzekerde mensen, met buitenland- en werkervaring! Totaal niet mijn type mensen. En toen gingen we samenwerken. Ik zat naast een meisje van wie ik dacht dat ze alles had, alleen dat uiterlijk al: sproetjes, prachtig haar en een enorm gevoel voor kleding. Het was de bedoeling om elkaar vragen te stellen, waar je erbij uit kon vinden, wie je was en wat je wilde. We raakten in gesprek. Het was een zelfverzekerd meisje, dat al naar Leuven was geweest.... maar vreemd genoeg hadden we meer gemeen dan dat ik dacht! Ze gaat Duits vakken doen, houdt van vintage kleding en ze heeft ook een functiebeperking. Het lijkt me echt supergezellig om haar vaker te spreken, dus we zien wel! Woensdag had ik nog niet Sprech-und Redewerkstatt, dat krijg ik volgende week, evenals het begin van mindfullness volgende week donderdag. Wel had ik woensdag Wie liest man Literatur? met de eerstejaars. Mensen, wat waren dat veel eerstejaars! Normaliter hebben we 10-15 eerstejaars, nu zijn het er ong. 25! En goed Duits dat ze kunnen! Ik ben erg benieuwd wat we van hen kunnen verwachten. Ze zijn geloof ik best wel gezellig :)  Ook Frau Kessler was natuurlijk weer betoverend...als je bij haar les hebt, is het geen les maar gewoon eerder een hobby! Donderdag was toch de minst leuke dag van de week, Textgestaltung van Erika Poettgens. De ietwat chaotische Frau Poettgens had ik al voor een eerder vak gehad, dus ik wist wat ik kon verwachten. Maar dit vak sloeg wel alles qua droogheid. Ik kon het in de eerste bijeenkomst al bijna niet wakker houden! Maar ja, aangekomen bij de vrijdag, toch wel het hoogtepunt van de week! De eerste bijeenkomst van Deutscher Humor :) Jawel, dit vak geeft Kessler ook, én er zijn klasgenootjes uit jaar 3 en 4! Ook de sketches waren totaaal lachwekkend, en de tijd ging daardoor ook enorm snel! Om de week samen te vatten: het viel (op Textgestaltung na) wel mee! Voor volgende week ben ik daarentegen wel bang. Op woensdag van kwart voor 9 tot half 6 les en de dag erna van 9 tot half 4...dat zijn echt zware dagen! We zien wel hoe het gaat!

De sketch uit Deutscher Humor:
http://www.youtube.com/watch?v=A19B7vDBElw

Emotionele rollercoaster

Er zijn twee zeer tegenstrijdige reacties die ik heb op moeilijkheden. Het kan zijn dat kleine dingetjes me zo van slag brengen, dat ik mezelf compleet afsluit en niemand me meer eruit kan halen. Zo is het ook met de vraag van mijn moeder vanmiddag gegaan. Ze wilde graag dat ik haar ging helpen met de schuur. Mijn hoofd snapt dat het nodig is, want heel de familie is bezig, maar mijn lichaam houdt me enorm tegen. Ik kan gewoon niet vanachter mijn computer vandaan. De reden: gisterenavond. Ik had een verlovingsfeest. Dat was niet echt het probleem, want het was gelukkig rustig en er waren mensen die ik kende. Maar naarmate de avond vorderde ging het fout. Er was een stoorzender tussen al deze mensen aanwezig. Een meisje die ik herkende als een vroegere versie van mezelf: proberen de aandacht te krijgen, overdreven speels en opgewekt reageren, alleen maar om zichzelf een houding te geven. Ik had medelijden met haar. Maar toen, toen kwamen de in humor verkapte beledigingen en het zich telkens inmengen in mijn gesprekken. Ik vraag me af of ze zich bedreigd voelde door mij. Het gevoel dat ze nog in het hiërarchische spelletje zat overheerste, dus ik probeerde haar te negeren, maar na een tijdje ging het niet meer en wilde ik naar huis. En dan blijf ik er toch over nadenken, toch ook omdat ik door haar beledigd ben en ik niet weet wat ik fout heb gedaan tegenover haar. Een andere reactie op moeilijkheden is een enorme vloed van tranen of woede-aanvallen. Ik kan gaan huilen zonder dat ik weet waarom, en dat houdt dan ook echt erg lang aan. Mijn vriend noemt me mooi, maar breekbaar. Hij weet hoe snel ik van slag ben, en het is dan ook zo enorm lief dat hij daar gewoon tegen kan en er voor me is!

http://www.youtube.com/watch?v=w_ozbMaKlGY

De week bij Stumass

Velen vragen zich waarschijnlijk af, hoe werkt Stumass? Wat is er anders aan deze studentenhuizen? Daarom wil ik jullie graag een beeld schetsen van hoe een week bij Stumass eruit ziet! Voor mij begint de Stumass-week op maandag. Dan reis ik van mijn ouderlijk huis naar Stumass toe, waar ik rond 9 uur in de ochtend aan kom. Er is dan al begeleiding aanwezig. Op elk Stumass-huis is er van maandag tot en met donderdag van 8 uur tot 14 uur  een begeleidingsdienst en van 14 uur tot 22 uur een begeleidingsdienst. Op vrijdag is er begeleiding van 8 uur tot 17 uur.  In de vakanties zijn er van maandag tot en met donderdag diensten van 12 tot 20 uur en op vrijdag van 12 tot 17 uur.  Deze diensten worden gedraaid door 4 verschillende begeleiders, mannen en vrouwen, die zelf ook een aantal PB-studenten hebben. Dit betekent, dat deze begeleiders elk een aantal studenten hebben, die ze extra begeleiden, bijvoorbeeld bij afspraken, en, heel belangrijk, tijdens het PB-gesprek, ook wel persoonlijk begeleidingsgesprek genoemd. In dit gesprek, dat 1 keer per week plaatsvindt, bespreek je hoe het deze week met je gaat en hoe je aan de 5 doelen, die je elk half jaar vaststelt, gewerkt hebt. Deze doelen kunnen met je autisme te maken hebben, je persoonlijke verzorging, met studie et cetera. Deze doelen kunnen veel ruimte innemen in je leven, zoals doelen voor het omgaan met een eet- of slaapprobleem. Er zijn ook een aantal randvoorwaarden, die door Stumass gesteld worden om in het huis te mogen wonen. Een algemene randvoorwaarde is bijvoorbeeld een goed dag- en nachtritme. Dit houdt in dat je niet later dan 11 uur uit je bed mag komen en je op tijd naar bed gaat, al wordt dit niet echt heeel erg streng in de gaten gehouden. Andere algemene randvoorwaarden zijn dat je de hulp van de begeleiding accepteert en dat je studeert. Een speciale randvoorwaarde voor mij was, dat ik naar de psycholoog ging. (Veel meisjes met asperger of een andere vorm van ass lijden onder een enorm laag zelfbeeld, zo ook alle meiden in mijn huis. Daarvoor moest ik dus naar de psycholoog). Iedere student heeft een eigen rooster van de opleiding, dit is meestal een aangepast schema. Overdag zijn er enkele thee/koffiemomenten, waarbij er spelletjes gedaan worden en de dag besproken kan worden. Op maandagavond is er altijd het bewonersoverleg, ook wel de bewonersvergadering genoemd. Hierin worden de punten van de begeleiding en de studenten besproken, kunnen er irritaties en complimenten geuit worden, worden de schema's van het koken/afwassen, de weektaken en de maandtaken ingevuld en wordt de huishoudpot betaald. De schulden van het avondeten worden elke week bij een van de begeleiders betaald. Ook worden de verjaardagen van de studenten op maandagavond gevierd. Op dinsdag is er tussen 12 en 2 de vergadering van de begeleiding + teamleider, dan wordt ons gedrag beoordeeld hihi :D Op woensdagavond is er enkele weken in het jaar assertiviteitstraining, waarbij je allerlei verschillende dingen leert, van het omgaan met een laag zelfbeeld tot geweldloze communicatie tot lichaamstaal tot het omgaan met kritiek. Ik was zelf erg tevreden met deze training! Op donderdagochtend zal ik de komende tijd een mindfullnesstraining volgen, misschien schrijf ik er nog wat over in de volgende posts :P De eerste donderdagavond van de maand is het altijd meidenavond. Creatieve dingen doen, naar de bios gaan of cocktails gaan drinken zijn daarvoor leuke opties. Op andere donderdagen en in het weekend worden door studenten van verschillende huizen activiteiten georganiseerd, zoals borrel- en filmavonden. Ook hebben we een speciale kerstborrel. Daarnaast organiseert Stumass ieder jaar begeleide vakanties. Dit jaar was er een zeilvakantie, een vakantie naar buitenkunst en een vakantie naar Oostenrijk. Meer weten? Stel een vraag!

http://www.youtube.com/watch?v=PTr_GuJHbeM I miss you DBSK!

Boekenstress

Het is weer bijna zover, het begin van het universiteitsjaar. En nu het begin dichtbij komt, begint ook de stress weer te groeien. Vandaag had ik een kennismakingsgesprek voor de mindfullnesstraining. Het was enorm vaag, maar als ik er rustig van word, is het de moeite waard! Daarna was het eindelijk de tijd om allerlei dingen voor de uni te regelen. Ik had al een tijdje geleden gepland dat ik dat op deze dag met begeleiding zou gaan doen. Als ik dat niet doe, dan doe ik dat namelijk niet. Dan ga ik zoooo enorm uitstellen, dat het er gewoon niet meer van komt, omdat ik zo bang ben voor wat ik nog moet doen. Maar als ik dan samen met de begeleiding een lijstje maak en dat lijstje punt voor punt afwerk, gaat het goed! Toch is het zo enorm fijn om dat gewoon klaar te hebben :) Nu kan ik heerlijk uitrusten en lekker doen waar ik zin in heb! Natuurlijk met een leuk muziekje eronder:

http://www.youtube.com/watch?v=g0XpNvLWimo