Mindfulness

Op een dag kwam mijn psychologe met het voorstel, de mindfulness cursus van de psychologenpraktijk te volgen. Ik kende al andere mensen die het aan het doen waren, en mijn begeleidsters waren er zeer enthousiast over. Vandaar dat ik dacht, laat ik het maar eens proberen! Ik heb voor de groepsvariant gekozen, aangezien de vorige cursus in groepsverband mij zeer aansprak. En ik ben erg blij dat ik daarvoor gekozen heb! De groep is enorm gezellig! Al gelijk de eerste bijeenkomst werd er veel met elkaar gekletst en konden we veel herkennen van elkaars leven: stress, drukte, alles goed willen doen, met je hoofd helemaal ergens anders zitten (al helemaal in de toekomst) en veel te weinig letten op je eigen leeftijd.

Het doel van mindfulness is eigenlijk aandacht voor het nu, en voor jezelf, waarbij je mild voor jezelf bent. Mijn eigen doel dat ik erbij nastreef is kwalitatieve ontspanning. De oefeningen die tot nu toe langs zijn gekomen zijn het met aandacht doen van een routine-activiteit, het letten op de ademhaling (20 min), het doen van een bodyscan (30 min) waarbij je je aandacht richt op je lichaam, en het opschrijven van prettige gebeurtenissen met daarbij wat je er nu eigenlijk van kan leren.

Tot nu toe heb ik echt zeer positieve ervaringen met deze training. Ik merk dat bij de bodyscan de stress er stap voor stap uittrekt en dat ik meer kan genieten van Gods schepping en hoe Hij voor mij zorgt zonder na te denken: wat gaat er in de toekomst gebeuren? Daarom wil ik jullie ook allemaal deze training aanraden!

Nog even een leuk liedje van SPICA, voor mij de rookie van het jaar ;)

http://www.youtube.com/watch?v=eQI9YXQVi8w

De eerste uniweek

Hier had ik al een tijdje in angst naar uitgekeken: de eerste uniweek van dit jaar. Na vele mails naar docenten te hebben gestuurd met de vraag om meer informatie, had ik er nog steeds geen vertrouwen in. De boeken waren er nog niet allemaal, nieuwe eerstejaars, nieuwe andere klasgenoten, nieuwe gebouwen en natuurlijk nieuwe docenten. Maar toch, vorige dinsdag was het zover, de eerste les: stageminor workshop 1. Deze ging over zelfontplooiing: wat een feest van herkenning! Dit doe ik toch al jaren bij Stumass, dus dit is een mooi, makkelijk begin van het jaar. Ook een positieve verassing was de docente: ze was enorm lief en geïnteresseerd, dat kan al enorm schelen. Maar de grootste verrassing kwam van een meisje in de klas. Toen ik in de klas binnenkwam, was het duidelijk: zelfverzekerde mensen, met buitenland- en werkervaring! Totaal niet mijn type mensen. En toen gingen we samenwerken. Ik zat naast een meisje van wie ik dacht dat ze alles had, alleen dat uiterlijk al: sproetjes, prachtig haar en een enorm gevoel voor kleding. Het was de bedoeling om elkaar vragen te stellen, waar je erbij uit kon vinden, wie je was en wat je wilde. We raakten in gesprek. Het was een zelfverzekerd meisje, dat al naar Leuven was geweest.... maar vreemd genoeg hadden we meer gemeen dan dat ik dacht! Ze gaat Duits vakken doen, houdt van vintage kleding en ze heeft ook een functiebeperking. Het lijkt me echt supergezellig om haar vaker te spreken, dus we zien wel! Woensdag had ik nog niet Sprech-und Redewerkstatt, dat krijg ik volgende week, evenals het begin van mindfullness volgende week donderdag. Wel had ik woensdag Wie liest man Literatur? met de eerstejaars. Mensen, wat waren dat veel eerstejaars! Normaliter hebben we 10-15 eerstejaars, nu zijn het er ong. 25! En goed Duits dat ze kunnen! Ik ben erg benieuwd wat we van hen kunnen verwachten. Ze zijn geloof ik best wel gezellig :)  Ook Frau Kessler was natuurlijk weer betoverend...als je bij haar les hebt, is het geen les maar gewoon eerder een hobby! Donderdag was toch de minst leuke dag van de week, Textgestaltung van Erika Poettgens. De ietwat chaotische Frau Poettgens had ik al voor een eerder vak gehad, dus ik wist wat ik kon verwachten. Maar dit vak sloeg wel alles qua droogheid. Ik kon het in de eerste bijeenkomst al bijna niet wakker houden! Maar ja, aangekomen bij de vrijdag, toch wel het hoogtepunt van de week! De eerste bijeenkomst van Deutscher Humor :) Jawel, dit vak geeft Kessler ook, én er zijn klasgenootjes uit jaar 3 en 4! Ook de sketches waren totaaal lachwekkend, en de tijd ging daardoor ook enorm snel! Om de week samen te vatten: het viel (op Textgestaltung na) wel mee! Voor volgende week ben ik daarentegen wel bang. Op woensdag van kwart voor 9 tot half 6 les en de dag erna van 9 tot half 4...dat zijn echt zware dagen! We zien wel hoe het gaat!

De sketch uit Deutscher Humor:
http://www.youtube.com/watch?v=A19B7vDBElw

Emotionele rollercoaster

Er zijn twee zeer tegenstrijdige reacties die ik heb op moeilijkheden. Het kan zijn dat kleine dingetjes me zo van slag brengen, dat ik mezelf compleet afsluit en niemand me meer eruit kan halen. Zo is het ook met de vraag van mijn moeder vanmiddag gegaan. Ze wilde graag dat ik haar ging helpen met de schuur. Mijn hoofd snapt dat het nodig is, want heel de familie is bezig, maar mijn lichaam houdt me enorm tegen. Ik kan gewoon niet vanachter mijn computer vandaan. De reden: gisterenavond. Ik had een verlovingsfeest. Dat was niet echt het probleem, want het was gelukkig rustig en er waren mensen die ik kende. Maar naarmate de avond vorderde ging het fout. Er was een stoorzender tussen al deze mensen aanwezig. Een meisje die ik herkende als een vroegere versie van mezelf: proberen de aandacht te krijgen, overdreven speels en opgewekt reageren, alleen maar om zichzelf een houding te geven. Ik had medelijden met haar. Maar toen, toen kwamen de in humor verkapte beledigingen en het zich telkens inmengen in mijn gesprekken. Ik vraag me af of ze zich bedreigd voelde door mij. Het gevoel dat ze nog in het hiërarchische spelletje zat overheerste, dus ik probeerde haar te negeren, maar na een tijdje ging het niet meer en wilde ik naar huis. En dan blijf ik er toch over nadenken, toch ook omdat ik door haar beledigd ben en ik niet weet wat ik fout heb gedaan tegenover haar. Een andere reactie op moeilijkheden is een enorme vloed van tranen of woede-aanvallen. Ik kan gaan huilen zonder dat ik weet waarom, en dat houdt dan ook echt erg lang aan. Mijn vriend noemt me mooi, maar breekbaar. Hij weet hoe snel ik van slag ben, en het is dan ook zo enorm lief dat hij daar gewoon tegen kan en er voor me is!

http://www.youtube.com/watch?v=w_ozbMaKlGY